Μωβ ροδοπέταλα

 Αφήνω 

ροδοπέταλα

Μωβ ροδοπέταλα

Μετά ήρθαν οι κακοί

Πάντα όμορφη, δάκρυα αγάπης.

Αυτή η αγάπη θόλωσε

Σε ένα αίσχος γέλιο

Άψογα αρώματα

Συναισθήματα με καύση.

Πέταλα μιας αγίας αγάπης

Ωχ... τριαντάφυλλα, κακά

Μετά ήρθαν τα γαρύφαλλα

Δάκρυα αγάπης και ζεστασιάς.

Μωβ ροδοπέταλα

Καταραμένη στο κρεβάτι μου

Πάντα φρέσκοι και μιμόζες

Ο στεναγμός σκίζει την αγάπη μου

Μην αφήνετε τα πέταλα

Στεγνό, φθινόπωρο στο στήθος

Από την απόλαυση μου, αυτή η αγάπη

Αληθινή, παραληρητική, γεύση

δυσκολεύτηκα να βρω ένα σημείο φωτός

Μιλήστε για τα χρώματα, όταν υπάρχει μόνο σκοτάδι

νιώσε το άρωμα των τριαντάφυλλων,

αν τα πέταλα σου φύγουν στον άνεμο

ακούστε τη γωνιά των πουλιών,

αν ξεσπάσουν

περιγράψτε τη γραμμή του ορίζοντα,

όταν βλέπουμε ελάχιστα την άκρη του τούνελ

για τον ποιητή που ρομαντικά δεινά

είναι πιο εύκολο να ερμηνεύσεις το σκοτάδι μέσα έξω

τι να μιλήσεις για αυτό που δεν είναι να μιλήσεις

Αλλά παρά το σκοτάδι, θα πάρω ζωή

με τις χειραψίες μου

γιατί έχω ακόμα τα αγνά βλέμματα που έχουν μείνει

όσοι μου ζητούν να μην αφήσω τα χέρια τους να φύγουν...

Γυναίκα ντυμένη στη θάλασσα

Ρόδα στα κύματα

Σε κυματισμό

βυθίστε σε βάθος

Για να ενισχύσετε τον οργανισμό

Και στην άνοδο

Μεταξύ της φούσκας των υδάτων

Επέκτεινε την ποίηση

Πάνω από τη θάλασσα

Κάθομαι στο τραπέζι

Για να υπηρετήσω τον τελευταίο

Πιάτο μιας ζωής...